Στους ελληνικούς δρόμους, μαζί με τους νομοταγείς οδηγούς, κυκλοφορεί μια αόρατη απειλή: τα ανασφάλιστα οχήματα. Δεν μιλάμε για μια μικρή μειοψηφία. Υπολογίζεται ότι μισό εκατομμύριο οχήματα, δηλαδή περίπου 1 στα 11, δεν έχουν την υποχρεωτική ασφαλιστική κάλυψη. Το φαινόμενο αυτό δεν είναι απλώς μια παράβαση. Είναι μια κοινωνική αδικία που φανερώνει τη χρόνια αδράνεια του κράτους να επιβάλει τους δικούς του νόμους.
Γιατί μας αφορά όλους; Η αλήθεια του Επικουρικού Κεφαλαίου
Γιατί πρέπει να νοιάζει τον συνεπή οδηγό, που πληρώνει κανονικά τα ασφάλιστρά του; Γιατί η παρανομία του ενός, πληρώνεται από την τσέπη του άλλου.
Όταν ένα ανασφάλιστο όχημα προκαλέσει ατύχημα, ο παθών δεν μπορεί να αποζημιωθεί από κάποια ασφαλιστική. Αναγκάζεται να στραφεί στο Επικουρικό Κεφάλαιο, έναν οργανισμό που λειτουργεί ως “δίχτυ ασφαλείας” για αυτές τις περιπτώσεις.
Και εδώ είναι που αρχίζει η μεγάλη αδικία:
- Η Καθυστέρηση: Η διαδικασία αποζημίωσης από το Επικουρικό είναι συχνά χρόνια, αργή και γραφειοκρατική. Ο παθών (που δεν φταίει σε τίποτα) πρέπει να περιμένει για μήνες ή και χρόνια για να πάρει τα χρήματά του, ενώ αντιμετωπίζει άμεσα τα έξοδα νοσηλείας ή επισκευής του οχήματός του.
- Το Κόστος: Το Επικουρικό Κεφάλαιο χρηματοδοτείται εν μέρει από όλους εμάς, μέσω ενός μικρού ποσού που περιλαμβάνεται στα ασφάλιστρα των νομοταγών οδηγών. Ουσιαστικά, όλοι μαζί πληρώνουμε τις ζημιές των ασυνεπών.
- Η “Πληρωμή” της Ζημιάς: Ναι, το Επικουρικό στρέφεται μετά κατά του ανασφάλιστου για να ανακτήσει τα χρήματα. Όμως, επειδή ο παραβάτης είναι συχνά αφερέγγυος ή αδυνατεί να πληρώσει, το χρέος μένει… και το κόστος τελικά επιβαρύνει το σύστημα και τους συνεπείς πολίτες.
Η κρατική “αδράνεια” και το νέο στοίχημα
Για πολλά χρόνια, το κράτος αντιμετώπιζε το πρόβλημα με μια παραδοσιακή ελληνική “κουτοπονηριά”: έβγαζε νόμους, επέβαλλε πρόστιμα (τα οποία σπάνια εισέπραττε) και έκανε σποραδικούς ελέγχους που θύμιζαν πυροτέχνημα. Η αδυναμία διασταύρωσης των στοιχείων ήταν ο κύριος σύμμαχος των παραβατών.
Πλέον, με τον Νόμο 5113/2024, η πολιτεία δηλώνει ότι αλλάζει τακτική. Το νέο σύστημα ηλεκτρονικών διασταυρώσεων (ΑΑΔΕ, Taxisnet, ασφαλιστικές) είναι το μεγάλο στοίχημα. Υπόσχεται:
- Συχνότητα: Εξαμηνιαίοι ηλεκτρονικοί έλεγχοι (πλέον δεν μπορούν να κρυφτούν).
- Αυστηρότητα: Τσουχτερά πρόστιμα (500€ για ΙΧ, 250€ για μηχανές).
- Συνέπειες: Αφαίρεση πινακίδων και άδειας κυκλοφορίας αν ο παραβάτης δεν συμμορφωθεί μετά το πρόστιμο.
Η τεχνολογία είναι πλέον διαθέσιμη. Οι βάσεις δεδομένων μπορούν να “μιλήσουν” μεταξύ τους. Το ερώτημα δεν είναι αν υπάρχει νόμος, αλλά αν υπάρχει βούληση.
Από το “μπορεί να γίνει” στο “έγινε”
Το πρόβλημα των ανασφάλιστων οχημάτων είναι βαθιά ριζωμένο στην ελληνική κουλτούρα της χαλαρής εφαρμογής των νόμων. Οι πολίτες που αγνοούν την ασφάλιση συνήθως παραβιάζουν και άλλες υποχρεώσεις (ΚΤΕΟ, τέλη κυκλοφορίας), δημιουργώντας ένα φαύλο κύκλο παρανομίας και κινδύνου.
Η επιτυχία του νέου συστήματος θα κριθεί όχι από τις εξαγγελίες, αλλά από:
- Τη συνέπεια των ελέγχων: Θα είναι όντως εξαμηνιαίοι και αμείλικτοι;
- Την είσπραξη των προστίμων: Θα λειτουργήσει το μέτρο της αφαίρεσης πινακίδων ως πραγματική απειλή, ή θα μείνει και αυτό στα χαρτιά;
Είναι ώρα το κράτος να αποδείξει ότι η ασφάλεια στους δρόμους και η προστασία του συνεπή πολίτη δεν είναι απλώς ρητορικές έννοιες, αλλά ζητήματα καθημερινής εφαρμογής. Γιατί όταν ο νόμος επιβάλλεται, κανείς δεν νιώθει “κορόιδο” που τον ακολουθεί.
Πιστεύετε ότι το νέο σύστημα ελέγχων θα καταφέρει επιτέλους να μειώσει αισθητά τον αριθμό των ανασφάλιστων οχημάτων ή θα “σκαλώσει” και αυτό στη γραφειοκρατία;
